Útför og greftranir

Jesús sagði: „Ég er upprisan og lífið. Sá sem trúir á mig, mun lifa þótt hann deyi. Jh.11.26.

Þegar einhver úr söfnuðinum deyr þá fer fram útfararathöfn, venjulega í kirkju, og síðan er greftrun í kirkjugarði. Undanfari hennar er kistulagning , sem er bænastund með ástvinum þegar hinn látni hefur verið lagður í kistuna, og áður en kistunni er lokað. Þessi bænastund er haldin einnig þegar fram fer bænastund með ástvinum við andlátið sjálft.

Einkenni útfararathafnarinnar er hin kristna von um upprisu og eilíft líf. Jesús Kristur frelsar frá dauðanum. Í trú á hann leggjum við þau sem við kveðjum í vígða mold. Grafreitir og kirkjugarðar eru því helgaðir, nema þeir reitir sem ætlaðir eru fyrir þau sem eru utan kirkju eða tilheyra öðrum trúarsamfélögum.

Oftast eru þau sem deyja jarðsett í venjulegri kistu, en ef líkbrennsla hefur farið fram að lokinni útfararathöfninni er duftkerið jarðsett. Í flestum kirkjugörðum er minnismerki eða reitur vegna þeirra sem drukkna og finnast ekki eða týnast með öðrum hætti. Þá er haldin minningarathöfn í kirkjunni, en blómsveigur lagður við minnismerkið.

Hægt er að óska eftir þjónustu presta og organista Hallgrímskirkju við útför. Ástvinir greiða fyrir prestþjónustu og annar kostnaður er greiddur í gegnum útfararstofu. Ef óskað er eftir að útför fari fram í Hallgrímskirkju sér útfararstofa um bókun kirkjunnar.