Svo ótrúlega þakklát að hafa fengið að vera hér í þessu 26 ár.

Svo ótrúlega þakklát að hafa fengið að vera hér í þessu 26 ár.

Bænin hefur oft verið kölluð andardráttur trúarinnar.
Bænaþjónusta er þungamiðja í öllu kirkjustarfi hvert sem starfið er. Að njóta fyrirbænar er haldreipi okkar svo margra og því lífslán að eiga fyrirbiðjendur. Í Hallgrímskirkju er slík þjónusta innt af hendi sjálboðaliða sem stendur vaktina alla mánudaga yfir vetrartímann en nú er komið að krossgötum því eftir 26 ára þjónustu. Við tókum Sigrúnu Ásgeirsdóttur tali og forvitnuðumst um hvað væri henni efst í huga en hún hefur innt þessa þjónustu af hendi allan þennan tíma.

Hvenær byrjaðir þú með bænastundina á mánudögum og hver var aðdragandinn?
Ég byrja kannski á því bara þegar við fórum að koma í kirkjuna við Pétur , eiginmaður minn.
Það eru einmitt 26 ár síðan. Karl Sigurbjörnsson var nýorðinn biskup og við vorum að leita að góðum predikurum. Hér voru bestu predikarararnir t.d. Sigurður Pálsson var hér og Jón Dalbú. Þannig að við fórum að sækja hér kirkju.

Svo var það árið 2003 þegar Kristján Valur og Jón Dalbú stofnuðu til morgunmessunnar þá nefnir Jón Dalbú við mig hvort ég geti tekið bæn í hádeginu á mánudögum. Bænin átti að vera 12.15 og standa í 15 mínútur þannig að fólk gæti komið við í hádegishléinu. Hann lagði ríkt á við mig að þetta væri fast, að það þýddi ekkert að skrópa sko, eða ég yrði að fá einhvern fyrir mig ef ég væri frá á veturna. Mér þótti mjög vænt um að vera beðin og fá að gera þetta. Svo ég sagði bara “já takk” og það er bara búið að vera alveg dásamlegt. Það er svo gott að biðja. Biðja fyrir kirkjunni og starfsfólkinu. Í upphafi var ég mjög oft ein. Fólk kom oft við í stutta stund en ég var mjög oft ein fyrstu árin. Það fannst mér bara allt í lagi, en Guð var alltaf þar. Það kom líka trúfast fólk sem var með mér heilu veturna pg hvarf svo kannski en kom oft aftur. M.a. Hildur, sem bauð sig fram til forseta með honum Guðna. Hún var með mér þarna ábyggilega eina tvo vetur, og fleiri sem að komu svona. En svo þegar COVID kom þá breytist þetta dálítið mikið, bæði var þetta bannað og svo þegar það er tekið upp aftur þá fara þær í (nokkrar í kvennfélaginu) að vera svo duglegar að koma í bænina. Hjördís og Hilke, Sesselja og Ágústa líka. Þá byrjaði bænin aftur hérna inni við kertastjakann og við sátum þar í hring og þannig komst þetta í gang aftur í mars 2021.

Varst þú ekki alltaf inni í kirkjunni alltaf frá upphafi?
Jú. Við vorum alltaf þar, nema ef það voru jarðarfarir eða athafnir þá fórum við niður í kórkjallara.

Það var líka alltaf þriðjudagsbæn í kirkjunni. Var einhver tenging þarna á milli?
Sr. Jón Dalbú fyrrum sóknarprestur í Hallgrímskirkju sagði að það ætti alltaf að vera eitthvað safnaðarstarf á hverjum degi í kirkjunni. Messa á sunnudögum, hádegisbænina á mánudögum, fyrirbænastund á þriðjudögum í kórkjallara, árdegismessa á miðvikudögum, kyrrðarstundin á fimmtudögum og á föstudögum var svo líka til margra ára leikfimi og léttur hádegisverður á eftir fyrir eldriborgara í kórkjallara.
Hann bað mig reyndar líka að sjá um það, en ég vildi ekki binda mig við það svo ég afþakkaði. Margrét Hróbjartsdóttir tók að sér að sjá um stundirnar og einnig sáu Ása Guðjónsdóttir og Sigurður Bjarnason um starfið á föstudögum í nokkur ár. Síðar svo tók Mjöll :Þórarinsdóttir við. Með tímanum fækkaði í hópnum og starfið hætti.

Sigrún hefur einnig verið virk í tengslum við árdegismessurnar á miðvikudögum.
Þegar messurnar hófust vorum við oft bara fimm eða sjö, en smátt og smátt fjölgaði og lengi vel vorum við tólf og sá þrettándi var presturinn.
En í morgun, miðvikudaginn 19. júní, þakkaði fyrir það að þá vorum við 20.
Þrátt fyrir að það sé sumar og fólk farið í allar áttir til að njóta þess.

Hvernig byggir þú stundirnar upp?
Ég bjó þetta prógram til sjálf eiginlega þarna í upphafi, en við byrjum á að draga okkur ritningarvers og við lesum þau og svo signum okkur. Svo les ég stuttan stutt úr Biblíunni. Ég er núna nýbúin að lesa yfir alla Sálmana í Gamla textamentinu og ég sá í bókinni minni að ég hafði byrjað á því árið 2017. Það tekur því rúm sex ár að lesa þá yfir.
Svo er fyrirbænin og þá er ég venjulega búin að skrifa eitthvað niður. Kannski etthvað sem er efst á baugi í samfélaginu. Ef orðið hafa slys eða ógnir steðja að. En ég byrja alltaf á að biðja fyrir kirkjunni, starfsfólkinu hér og starfinu hér, sóknarnefndinni, gestum, öllum sjálfboðaliðum og þeim sem eru viðstaddir bænastundina. Svo eru nokkrir fastir liðir, eins og t.d. börn sem von er á. Það er svo yndislegt að biðja fyrir börnunum í samfélaginu, eins og litlu stúlkunum þínum, Sólbjörg.

Þetta er því í raun og veru fyrirbænastund eins og nefnd var í upphafi?
Já, einstaka sinnum kemur eitthvað bænarefni en þá hefur fólk hringt og beðið um að beðið verðir fyrir einhverju.

Svo biðjum við Faðirvorið saman og förum með blessunarorðin. Þetta eru þá eitthvað um 15 mínútur eða svo.

Upphaflega var ákveðið að hafa þetta 12.15 svo fólk sem kemur í matarhléi sem byrjar klukkan 12 hafi tíma til að koma sér hingað, benti sr. Jón Dalbú á. Þetta var allt úthugsað.
Svo var þetta fært til kl. 12.00 vegna þess að það voru hérna Krílasálmar í kirkjunni sem byrjuðu hálf eitt og þá var þetta stundum farið að stangast aðeins á og þá var þetta fært.

Yndislegur tími
Þetta hefur verið alveg yndislegur tími og ég verð náttúrulega bara alveg ómöguleg í haust og skil ekkert í mér að hætta. Ég verð auðvitað áfram í Hallgrímskirkju og á nú eftir að halda eitthvað áfram að mæta líka á mánudögum þó að ég beri ekki lengur ábyrgð á bænastundunum. En mér fannst tímabært að draga mig í hlé enda kem ég úr Mosfellsbæ og umferðin oft erfið og sérstaklega í janúar í ár og í fyrra því þá var svo kalt úti og umferðin erfið og þá hugsaði ég með mér: “Jæja, nú er kannski kominn tími á að hætta”.

Hefur þú aldrei verið þreytt á þessu eða hugsað þér að hætta áður?
Nei. Einstaka sinnum á haustinn þá hugsa ég “Nú er vertíðin að fara að byrja.” En svo líður það bara strax hjá einhvernveginn og svo er svo gott að vera í rútínunni að hafa þetta fastan lið í lífinu.

Hvað finnst þér um framhaldið?
Ég veit það bara satt að segja ekki. Grétar Einarsson kirkjuhaldari hefur nefnt að hann sjái þetta sem leikmannaþjónustu og spurning hvort ekki sé betra að fá t.d. einhvern lítinn hóp til að taka þetta að sér og skiptast á. þá gætum við starfsfólkið í kirkjunni jafnvel tekið að okkur eina og eina stund t.d. einu sinni í mánuði eða þegar á þarf að halda. Sérstaklega þegar það er til svona flott uppsetning og frekar skipulagt prógram.

Sólbjörg segir að henni finnist fallegt að hafa bænina á mánudögum þar sem það sé svo gott að hafa tækifæri til að koma og vera einmitt fá saman í litlum hóp eftir það sem eru oft stórar messur og viðburðir í kirkjunni á sunnudögum. Þar sem það er yndislegt að fá að hafa á mánudögum einhverskonar hreinsandi stund eftir helgina. Sigrún segist þá einmitt oft þakka fyrir messuna deginum áður í mánudagsbæninni.

Að leiða bænahald þarfnast undirbúnings og aga og svo við notum orð Sigrúnar sjálfrar: “Þetta er ekki bara eins og að fá sér kaffibolla eða hvert annað uppvask. Maður þarf að undirbúa sig andlega. Þetta er og þarf að vera spari.”

Hafa erlendir ferðamenn notfært sér bænastundirnar?
Já, svona í gegn um tíðina. Einstaka sinnum, en því hefur aðeins fækkað. Það var eiginlega meira um það fyrir COVID, þá var meira um það að ferðamenn kæmu og settust hjá okkur en núna er kemur það fyrir einstaka sinnum go oftast eru það konur. Bæði írskar konur og bandarískar. Það er bara mjög gefandi og ég var svo heppin að hún sr. María fænka mín gaf mér svona öskju með ritningastöðum úr Biblíunni á ensku og nokkur heilræði á bakhliðinni. Ég get þá látið þau draga orð líka og þeim finnst vænt um að fá eitthvað á ensku en annars eru allar bænir bara á íslensku.
Sólbjörg bæti við að fyrir henni er bænin eins og tónlist, það þurfi ekkert alltaf að skilja öll orðin til þess að geta fundið fyrir bæninni og verið með.

Grétar bæti við í framhaldinu að þá sé líka góð hugmynd að búa til lítið blað fyrir mánudagsbænina þar sem farið væri yfir uppsetningu stundarinnar á ensku svo að þau sem ekki skilja íslensku geti fylgst með í bæninni.

Mikilvægt fyrir bænastundina að búa til lítinn hóp.
Ef við tölum þá um að hafa bænina áfram á mánudögum, þá væri það góð hugmynd að setja saman lítinn hóp, þó það þurfi ekki að vera margir svo fólk geti skipt á milli sín að leiða stundirnar.

Og Grétar bætir við að þetta sé einmitt eins og með miðvikudagsmessuna að það sé þessi virka þátttaka safnaðarins sem geri helgihaldið lifandi. Það skiptir svo miklu að söfnuðurinn finni fyrir því hversu mikilvæg þáttaka þeirra er bæði fyrir einstaklinginn og fyrir hópinn.
Það er líka svo mikilvægt að halda vel utan um hóp sjálfboðaliðanna og leyfa hæfileikum þeirra og gáfum að blómstra.

Eins og Sigrún sem er svo hæf og getur gert þetta svo vel þá er svo mikivægt að þau sem taka við geti haft einhvern til að treysta á og læra af.

Og Irma laumar að í lokin… “Það væri því kannski sniðugt, ef að Sigrún vill, kannski gefa okkur einn mánudag á þriggja mánaða fresti til dæmis svo þetta mikilvæga starf leysist ekki bara upp alveg.” Sigrún svarar því játandi “Þið bara látið vita!”

Sigrún var virk í bænastarfi áður og þá í starfi sem stóð fyrir Systradögum

frá 1994 sem stóð yfir aðeins fram yfir kreppuna. Það var síðast 2009 og svo var nýr hópur sem tók við sem hittist á Löngumýri Skagafirði. Það er alveg yndislegt að vera þar en bara svo ægilega langt að fara alltaf. Þar er er alveg dásamlegt þar. Hún er þar hún Kristín sem kemur alltaf hingað á sunnudögum, Anna Stefáns og Bergþóra Baldurs en hún var náttúrulega líka mjög virk hérna og Þórdís Klara og margir fleiri en þær tóku svona upp merkið. Það heitir ekki lengur systradagur heldur Kyrrðardagar kvenna.

nefnir líka Sigríði Halldórsdóttur og hversu vel hún hafi leiðbeint þegar hún stofnaði þrjá litla bænahópa og sagði við þær: “Viljið þið þá ekki biðja saman” og hafi bent á hana sjálfa, Dóru Diego og Margréti Hróbjartsdóttur. Hún hafi sagt þeim að hittast og biðja saman, svo hafi Sigríður, Margrét og Rannveig beðið saman og svo hún og Helga og svo Margrét Hróbjartsdótir og Hugrún og Sigurlaug Þorkels.
Hún setti okkur þetta svona fyrir. Þar sátum við bara allar í hring og báðum allar, þannig að þar fékk ég þjálfunina og uppeldið og við leiddum svo “Systradaga”

En Sigrún, hvað hafa mánudagsbænastundirnar gert fyrir yrir þig sjálfa og þína trú?
Ég hef bara vaxið svo í trúnni að fá að vera þátttakandi og leiða stundirnar
Já þetta er bara búið að vera alveg dásamlegt. Ég hefði sko alls ekki viljað hafa verið án þess.
Ég er svo þakklát honum Jóni Dalbú fyrir að hafa beðið mig.

Tólf spora starfið
Þess má geta líka að Sigrún var leiðtogi í 12 spora starfi, Vinir í bata” hér í Hallgrímskirkju ásamt Margréti Eggertsdóttir hún hefur leitt tólf spora starf lengi og þýddi bókina og námskeiðsefnið sem er notað. En við vorum hér í Hallgrímskirkju um aldamótin, ég man ekki nákvæmlega hvaða ár, en þá voru tveir eða þrír vetur. Þá sagði Helga Hróbjartsdóttir sem var ein af leiðtogunum mér bara að koma með sér. Hér voru tveir kvennahópar og einn karlahópur og margir mjög virkir í þeim hópi Þarna kynntist ég líka nokkrum konum sem komu svo hingað í messur með mér upp úr því. Helga sagði alltaf að þetta væri grasrótarstarfið. Það þarf að hlúa að því til að það komi vöxtur. Það er alveg stórmerkilegt þetta tólf spora starf. Alveg dásamlegt verkfæri.

Ef þú horfir fram í tímann, hvernig sérðu fyrir þér bænastundirnar í þessari kirkju?
Mér finnst nauðsynlegt að það sé beðið fyrir kirkjunni, og prestunum, og starfsfólkinu. Þetta er erfitt starf. Það blása bara oft miskunnarlausir vindar og sumir vill rífa þetta niður. En hvort sem hún verður nákvæmlega á þessum degi eða þessum tíma þá verður að finna henni stað.

Mér hefur aldrei dottið í hug að fá einhvern með mér í þetta eða þjálfa einhvern til að taka við þessu starfi, en það er svolítið skref að venja sig á það að biðja upphátt en um leið og maður er byrjaður þá er það komið. Við verðum að halda utan um bænina og hún má ekki gleymast. Bænin er þar sem við öll tengjumst og ekki hægt að hugsa sér neitt mikilvægara.

..og í lokin þakkarorð frá Hallgrímskirkju til Sigrúnar.

Sigrún biðjur fyrir kirkjunni okkar og starfinu. Hún biður fyrir okkur, af því að við biðjum svo sjaldan fyrir okkur sjálfum í raun og veru og það er svo frábært að heyra, sérstaklega þegar voru erfiðleikar, þá var það líka borið upp til bænar og beðið fyrir því. Það er þetta sem skiptir svo miklu máli. Ekki bara að það sé auglýst hérna eitthvað á mánudögum. Það sem skiptir máli er hvað gerist.

Takk Sigrún og Guð vaki yfir þér um ókominn tíma!

Myndir: SB